Odrobina szaleństwa

Nauka tak mnie zaabsorbowała, że zupełnie zapomniałam, że wybieram się na koncert Apocalyptiki z okazji 20-lecia istnienia zespołu. Bilety kupione w sierpniu spokojnie czekały aż sobie o nich przypomnę. Wielki dzień nadszedł w ubiegłą środę. Zaraz po bardzo stresującej fizjologii popędziłam na pociąg do Warszawy.

Cztery godziny podróży minęły w oka mgnieniu.Wylądowałam na dworcu Warszawa Gdańska. Kochane przebudowy. Przez godzinę włóczyłam się bez celu czekając na rodzeństwo eskortowane przez Ojca. Potem przyśpieszona wycieczka krajoznawcza (Tata robił za przewodnika i nawet dobrze mu szło) i szybki obiad w pizzerii. Szkoda, że nie pamiętam nazwy knajpki, bo wszystkie cztery pizzy były przepyszne i jak najbardziej warte polecenia ;). Gdy dobiegliśmy do dworca Warszawa Centralna, Ojciec zlitował się nad nami i taksówką pojechaliśmy do hostelu. Tam szybka przemiana w rasowego metala i z powrotem do centrum a konkretnie pod Pałac Kultury i Nauki. Gdy wysiedliśmy z taksówki naszym oczom ukazała się ogromna, czarna kolejka do drzwi Sali Kongresowej. Grzecznie stanęliśmy na końcu ogonka. Tata z Siostrą przekomarzali się o bilety ("bo wszyscy dookoła mają jakieś inne") i tak szybko znaleźliśmy się za drzwiami. Ale gdyby wszystko poszło tak łatwo to nie była by moja historia. Pani w środku poinformowała nas, że z wydrukowanymi biletami to trzeba się udać do wejścia C i uspokoiła nas, że tam nie ma kolejki. Pełni nadziei udaliśmy się we wskazanym kierunku a tam, ogonek 2 razy dłuższy :D. Na szczęście potem nie było już żadnych problemów. Wszystko poszło sprawnie i zdążyliśmy przed rozpoczęciem koncertu. Sala Kongresowa oczywiście wyglądała olśniewająco. Byłam w tam pierwszy raz i zrobiła na mnie naprawdę duże wrażenie jeszcze przed rozpoczęciem koncertu.

Co do samego koncertu... Tego po prostu nie da się opisać. Zespół dał czadu! Było parę nowych kawałków, ale nie zapomnieli o starych hitach takich jak "Fight Fire with Fire" czy "Path". 25-osobowa orkiestra dodała uroku już i tak pięknym utworom. Trzeba przyznać, że doskonale wyważyli w setliście nowe i stare, szybkie i nastrojowe kawałki. Oczywiście nie było zbyt poważnie. Może tylko na początku wszyscy grzecznie siedzieli. Drugą połowę koncertu praktycznie cała publiczność spędziła na stojąco. Nasz zapał był taki duży, że zespół jeszcze dwa razy był zmuszony wrócić na scenę :D. 

zdjęcie pochodzi ze strony magazyngitarzysta.pl

Cóż jeszcze można dodać? Akustyka sali powalała, światła idealnie współgrały z klimatem każdego utworu, muzycy świetnie się bawili na scenie. Trochę się wygłupiali (zwłaszcza Perttu) ale grali tak jak na płytach a może nawet lepiej. Szkoda, że wszystko tak szybko się skończyło. 

Przed północą byliśmy już w hostelu, a ja chwilę później padłam na łóżko i spałam do rana. Następnego dnia szybko zebraliśmy się i o 9 siedziałam już w pociągu powrotnym. Tym razem trafiłam na nowy, "wypasiony" pociąg. Najbardziej ucieszyłam się z prądu, bo mogłam doszlifować prezentację z Immunologii, którą miałam przedstawiać jeszcze tego samego dnia. Ostatecznie się nie udało, bo na seminarium zabrakło czasu, ale nic straconego, wygłoszę ją na następnych zajęciach. 

Aż trudno uwierzyć, że wyjechałam tylko na jeden (i to niecały) dzień. Czuję się, jakby moja wyprawa trwała co najmniej 3 dni. Wypoczęłam, naładowałam baterie na następne tygodnie. I już kombinuję czy nie uda mi się przypadkiem załapać na koncert Alter Bridge i Aerosmith w czerwcu :). 

Jeśli chodzi o naukowe sprawy, na ten tydzień przewidziano kolokwium z fizjologii (którego na 100% nie zdam bo nic nie umiem i nawet nie zamierzam zacząć się uczyć), wyjściówkę z immunologii i Maraton Filmowy! Także, byle przeżyć do piątku :)

Jako kawałek na dziś nagranie z koncertu (które niestety nawet w 50% nie oddaje atmosfery): Apocalyptica "Path"

Arrivederci!